Rikecije: uzročnici bolesti animalnih i biljnih organizama, koje obično ubrajaju u bakterije (Schizomycetes): uzrokuju bolesti slične onima koje uzrokuju virusi.

Satelitna RNA: strana RNA u virusnoj čestici; njezina replikacija ovisi o virusnoj RNA.

Satelitni virus: virus koji se ne može samostalno razmnožavati bez pomoći specifičnog virusa pomagača.

Screening: odabir (selekcija).

SDS: natrijev dodecilsulfat (jaki anionski detergent).

Sekundarna struktura proteina: uzvojita (spiralna), izdužena građa polipeptidnog lanca (npr. α-heliks) koja se temelji na vodikovim vezama i drugim slabim silama.

Sekundarni simptomi: v. sistemni simptomi.

Semiperzistentan prijenos virusa: prijenos virusa vektorom na način koji je između perzistentnog i neperzistentnog načina prijenosa.

Serotip: skupina virusa koji imaju samo nekoliko zajedničkih antigenskih determinanti (epitopa).

Sijalična kiselina: derivat neuraminske kiseline u kojoj je slobodna amino-skupina acetilirana.

Simptom: vidljivi znak bolesti.

Sindrom: sveukupni simptomi neke bolesti.

Sistemni (sistemični) simptomi: simptomi virusne bolesti koji su posljedica sveobuhvatne infekcije biljke; obično slijede nakon lokalnih simptoma pa se označuju i kao sekundarni simptomi (npr. mozaik, šarenilo).

Sjenčanje metalnim parama: tehnika kojom se virusni pripravak, radi bolje vidljivosti, obrađuje prije promatranja u elektronskom mikroskopu: virusne čestice pod određenim se kutom naparuju parama teških kovina (zlato, platina, iridij); danas se, umjesto te metode, rabi metoda negativnog kontrastiranja pripravaka.

Smjesna infekcija: infekcija biljke s više virusa ili virusnih varijanata.

Soj: varijanta virusa koja se od izvornog virusa razlikuje po nekim fenotipskim oznakama, a koja je nastala spontano; soj je serološki srodan s izvornim virusom, ali s njim ne mora biti serološki istovjetan.

Spermini, spermidini: maleni ugljikohidratni lanci koji posjeduju dvije ili više amino-skupina ili imino-skupina.

Spiroplazme: tip mikoplazmi; od tipičnih mikoplazmi razlikuju se spiralnom građom i pokretljivošću.

Središnja dogma molekularne biologije: temeljni odnos između DNA, RNA i proteina: DNA služi kao kalup za svoje vlastito udvostručenje i za sintezu RNA; nastala RNA služi kao mRNA u sintezi proteina; u nekim slučajevima i RNA može služiti kao kalup za sintezu DNA (v. reverzna transkripcija).

Stanična kultura: rast i razmnožavanje stanica in vitro u suspenziji ili na površini neke tvari.

Svedbergova jedinica (S): jedinica za brzinu sedimentacije molekula, odnosno virusnih čestica; 1S = 10—13 cm s—1 dyn—1 = 0,1 ps, pikosekunda; Svedbergovim se jedinicama izražava sedimentacijski koeficijent koji je specifičan za svaku molekulu, odnosno virusnu česticu.

Termalna točka inaktivacije: najniža temperatura na kojoj virus držan 10 minuta gubi infekcioznost.